Bizimkisi
gözyaşına sürgün olmuş bir aşkın hikayesiydi. Ben orta sona gidiyorken
bir sevenim vardı.Benimle çıkmak için çok hevesliydi.Okulların
kapanmasına iki hafta kalmıştı onun arkadaşları ve benimkiler çok ısrar
ettiler ve sonunda onunla çıktım.Ama onu sevmiyordum,onunla çıkarken
başka bir çocuğun bakışları sarmıştı beni.
Çıktığımdan gizli gizli onunla bakışıyordum. Bir gün okulla birlikte
denize gittik.Ve oda gelmişti.Ama ben hep çıktığımla beraberdim tabi
çocuk bizim çıktığımızı bilmiyormuş ve o yüzden çıktığımla arkadaş
olmuş,sonra çıktığımızı öğrenmiş ve okullar kapanana dek bana hiç
açılamamıştı.Yaz tatilinde çıktığımdan ayrıldım.Sonra liseye başladım,
iki buçuk sene hiç kimseyle çıkmadım.Lise birin sonuna gelmiştim ve
okulların kapanmasına yine iki hafta vardı. Kız arkadaşım bize oturmaya
gelmişti,balkonda etrafa bakınırken gözüm karşı balkona takıldı birden;
sanki birileri bana o balkona bak diye seslendi.Tam karşımda duruyordu
evi bizimki gibi 5. kattı ve bana bakıyordu.Bu o çocuktu sevgilimden
gizli gizli bakıştığım,benim için geziye gelen o çocuk. Arkadaşıma tek
dediğim şuydu bu o ben onu tanıyorum dedim ve ona baktım.
Hiç korkmadım beni yanlış anlamasından. Bir hafta boyunca neredeyse
balkonda yatıp balkonda kalktım ve bir hafta böyle bakıştık, aşık
olmuştum Ahmet’ e.Sonra mahalle arkadaşımdan ona haber yolladım. Bir
şekilde buluştuk.İlk buluşmamız bizi bir araya getiren orta
okuldaydı.Bana ilk gülüşünde daha çok aşık olmuştum ona.Sonra çıkmaya
başladık,evler yakın olduğu için hergün görüşüyorduk.Günler böyle
neşeli geçiyordu, çok mutluydum hergün daha çok seviyordum onu,o da
beni seviyordu.Gün geçtikçe artan hayallerimizle aşkımızda
büyüyordu.Ona çok güvendim,inandım ve çok pis bağlandım ona.Okullar
açıldı beraber gelip gittik okula çok güzeldi herşey mükemmeldi,ben
sorun yapmıştım niye hiç kavga etmiyoruz diye.Araya 15 tatil girdi ve
onların okuldan bir kızın bunu sevdiğini öğrendim.Kız çok kötüymüş hep
sevgilileri ayırıyormuş. Ahmet ve en yakın arkadaşı Cem tuzak
hazırlamışlar adı Ayşe Esra olan bu kıza, Ahmet onunla iki gün
çıkacakmış sonra onu bırakacakmış. Tabii ki bunu yanlış anladım ondan
gerçekten hoşlandığını sandım, ayrılmaya kalktım sanki yapabilecekmişim
gibi. Çok yalvardı yalandı dedi yemin etti o kızı sevmediğine ben onun
gibi bi kızla nasıl çıkarım dedi.
Son çare olarak Cem ile konuşturdu beni sonra inandım ona zaten
ayrılamazdım çok seviyordum gerçekten hoşlansaydı bile
yapamazdım,kopamazdım ondan.10 ay böle çok güzel bir aşk yaşadım ama o
kız hep gölge oldu Ahmet’ ten hoşlandı gerçi buna ben hiç inanmadım
benim gördüğüm gözle kimse onu göremezdi aşk değildi bu bi
bağımlılıktan öte bir şeydi, vazgeçilmezdi, dönüşü yoktu.10 ayın
sonunda o kız bunun aklını çeldi ve benden ayrılmak istedi. Öleceğimi
sandım dünyanın sonu geldi dedim keşke öyle olsaydı ölseydim.Tekrar bi
şans vermesini istedim olmaz dedi beni tersledi.
Okuluna gittim Cem ile konuştum en yakın arkadaşlarıyla konuştum o
kızla ilgili arasında geçen bi çok şey öğrendim zor ayakta duruyordum
yollarda ağlıyordum arkadaşlarının kolunda. En son Cemle küstüğünü
öğrendim.Akşam üstü beni aradı ve bana geri döndü. Mutluydum ama
mutluluğun tadını alamadım kalbim kırılmıştı.Çoğu kez pişmanlığını dile
getirdi ama ben unutamıyordum ya bi daha yaparsa diye düşünmekten
yanına yaklaşamıyordum onun.3 ay daha böle geçti,yine evlilik hayalleri
kurduk..13. aydaydık ben hiçbir şeyi unutamadığım için tekrar ayrılmak
istedi beni bi daha hiç bırakamayacağını hep yanımda olacağını
söylemişken.Yalancıydı, çok yalancıydı…Yine son gücümle itiraz
ettim.Bırakma beni sevdiğim gidişine dayanamam dedim.Geriye dönüp
baktığımda keşke dön diyebilseydim dememek için, yoksa birkez daha
gideceğini ben çoktan biliyordum.Ayrıldık…Bir yüreği yıktı ve
gitti.Ağladım zırladım sonra sustum.Cem avuttu beni.Sonra neden olmasın
dedim niye Cemle olmasın..Ağlarken o yanımdaydı ve yanımda olarak
gözyaşımı o sildi.Eskiden en yakın arkadaşı Cemle çıkmaya başladım ve
hala onunla çıkıyorum, onu seviyorum…
Cem ile çıktığımın 2.haftası Ahmet’ in Ayşe Esra ile çıktığını
öğrendim. Arkasından o kıza gitti…Gitti de ne oldu?? Kaybeden ben
olmayacağım, kaybeden Cemde olmayacak ve biliyorum o kızında kaybedecek
hiç birşeyi yok…Ne hissettim bilemem…Ama çok beddua ettiğimi
hatırlıyorum.Eğer birgün başına birşey gelirse bilin ki; benim
ahımdandır.. Onsuz kalmak nasıl birşeymiş? Bilemezdim…Zaten aklıma bile
gelmemişti… Ağlamak istiyorsanız asla yapmayın çünkü bir yerlerde
sadece sizin gülüşünüz için yaşayan birileri vardır…
Konu: Başladı ve bitti 
Ptsi Ağus. 10, 2009 7:22 pm